De meest benauwde dag van mijn leven Ze hadden het gras en onkruid afgemaaid in het slakken straatje en deze morgen reed ik over een slak met mijn voorwiel. Helemaal mijn klus kwijt reed in verder want ik moest mijn trein halen.
Mocht ik erover gereden hebben met mijn achterwiel had ik een excuus. Je achterwiel is minder bestuurbaar. Maar met je voorwiel moet je het er wel om doen. Ik was zo voorzichtig aan het rijden omdat er nog vanalle plantenresten op de baan lagen. Ik was dus te voorzichtig en zo krijg je ongelukken.

Als bewaker der naaktslakken had ik een slechte beurt gemaakt en het tribunaal der naaktslakken is niet van de mildste. Opgslokt worden is nog een te mooie dood voor een afvallige bewaker. Ik zou me kunnen te goed doen aan eeuwigdurende onuitstaanbare pijn om daarna te leven als slakken-uitwerpsel-verzamelaar.

's Middags toen ik om eten ging lagen er rode besjes als tijdsbevroren druppels bloed op het paadje voor het gebouw waar ik werk. Dit is een slecht voorteken.

's Avonds reed ik weer naar huis met een doodsangst voor wat er ging gebeuren in het straatje. ik lette nu extra goed op elke slakvormige bult en ontweek die zover mogelijk. Maar toen ik op de plaats de onheils aankwam zag ik hoe de slak een opgerold bosje gras was dat nu bruinachtig was gekleurd door de zon en hitte van de dag.

Nu kan ik mijn snelle vriendjes weer met opgeheven hoofd tegemoed rijden.  ¶ woensdag, september 06, 2006